Interview on Metal Hammer Greece [Issue #478 - Oct 2024]

We were interviewed on Metal Hammer Greece for issue #478. Unfortunately, we noticed that two questions were taken out of the printed magazine. We suppose that was done due to limited space. Below you can read the full interview (greek only).

Με την μπάντα να μοιράζεται σημαντικά κοινά με τους Shattered Hope, τόσο μουσικά όσο και από την άποψη μελών, συγκεκριμένα του Νίκου στα φωνητικά, τι ήταν αυτό που οδήγησε στη δημιουργία των Föhn;

N: Καταρχάς πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως η στενή φιλία μου με το Γιώργο ξεκίνησε με αφορμή τους Shattered Hope, στους οποίους αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος. Το 2015 αποχώρησε λόγω έλλειψης χρόνου, όμως το πάθος και η επιθυμία για αυτό το είδος μουσικής δεν έφυγε ποτέ, οπότε ένα χρόνο μετά μοιράστηκε μαζί μου κάποιες ιδέες που είχε για καινούρια κομμάτια και αρχίσαμε να τις δουλεύουμε. Η αλήθεια είναι ότι αρχικά επιθυμούσαμε να κρατήσουμε την ταυτότητά μας κρυφή και να μην αναφέρουμε κάτι σχετικά με Shattered Hope και άλλα γκρουπ, όμως στις μέρες μας με τόση έκθεση στα social media αυτό θα ήταν αδύνατον.

Γ.Σ.: Θα συμφωνήσω με το Νίκο στο τελευταίο σκέλος και ό,τι αφορά τα social media, μα θεωρώ πως η μουσική προσέγγιση δεν έχει καμία ομοιότητα με τους Shattered Hope. Οι Föhn είναι ένα συγκρότημα που έχει τελείως διαφορετικούς ρυθμούς, πλάνο και τρόπο σύνθεσης μουσικής. Ήταν αδύνατο μέσα μου να παραμείνω στάσιμος φεύγοντας από τους Shattered Hope και ήθελα τόσο πολύ να κάνω κάτι νέο με τους δικούς μου πια ρυθμούς.

Πρόκειται για ένα πολύ ενδοσκοπικό και προσωπικό δίσκο ο οποίος υποθέτω πως, όπως και με τους περισσότερους καλλιτέχνες, δημιουργήθηκε στιχουργικά και μουσικά από εσάς για εσάς πρωτίστως και κατ’ επέκταση για τους ακροατές. Πιστεύετε πως με τις συνθήκες, την ποιότητα χρόνου και τα σημερινά δεδομένα είναι εύκολο για κάποιον να εντρυφήσει και να ασχοληθεί σοβαρά με το περιεχόμενο της συγκεκριμένης μουσικής, όπως αυτή απαιτεί από τον ακροατή;

Ν: Όταν ξεκινήσαμε να δουλεύουμε τα πρώτα κομμάτια πίσω στο 2016 δεν είχαμε σκεφτεί καν το ενδεχόμενο να φτάσει κάπου αλλού εκτός από εμάς. Ήταν καθαρά μια προσωπική διεργασία που κάλυπτε κάποια μουσικά κενά μέσα μας και ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να έχουμε μια πιο προσωπική επαφή μεταξύ μας. Δηλαδή, θεωρώ πως μέσα από όλο αυτό η φιλία μας δυνάμωσε και ο ένας γνώρισε πολύ καλύτερα τον άλλο. Η συνέχεια, βέβαια, ήταν αλλιώς και αφού συνειδητοποιήσαμε ότι είχαμε να κάνουμε με κάτι που μας ικανοποιούσε πλήρως, γιατί όχι να μην βγει προς τα έξω. Το Funeral Doom, όπως ανέφερες κι εσύ, απαιτεί πολύ ποιοτικό χρόνο για να εντρυφήσει κανείς σε αυτό και να το κατανοήσει πλήρως. Το αποτέλεσμα δείχνει πως ο κόσμος διαθέτει αυτόν το χρόνο όταν έχει να κάνει με κάτι που τον ενδιαφέρει.

Γ.Σ.: Ξέρεις, πάντα λέγαμε πως αν υπάρχει έστω κι ένας μονάχα ακροατής που θα του αρέσει το υλικό αυτό, θα είμαστε πλήρως ευχαριστημένοι και ικανοποιημένοι. Πρώτα όμως, έπρεπε να φύγει αυτό το βάρος από μέσα μας. Συναίσθημα προσωπικό και μόνον, όπως πολύ σωστά σημείωσες. Ξέρουμε επομένως από την αρχή πως δεν απευθυνόμαστε στο ευρύ κοινό, μουσικά τουλάχιστον, όμως, πάντα θεωρούσαμε τη μουσική μας ένα μέσο κάθαρσης και αλλαγής. Υπάρχουν εκείνοι που θέλουν να ψάξουν και να βρουν κάτι που θα τους κάνει να αισθανθούν το οτιδήποτε και εκείνοι που κατά τύχη θα σε βρουν. Αν το αποτέλεσμα εν τέλει θα είναι το ίδιο, εμείς είμαστε ευγνώμονες για αυτό.

Ποιοι παράγοντες οδηγούν στη σύνθεση ενός τόσο συναισθηματικά φορτισμένου δίσκου; Είναι τελικά το funeral doom το soundtrack του σήμερα;

Ν: Πρέπει να παραδεχτούμε πως σε όλη αυτήν τη διαδικασία σύνθεσης του «Condescending» περάσαμε από πολλά στάδια ψυχικής και συναισθηματικής κατάστασης. Από τον ενθουσιασμό της αρχής και της γέννησης ιδεών που μας άρεσαν, στην απογοήτευση όταν η διαδικασία «κολλούσε» για πολύ καιρό και έμενε στάσιμη. Μη σου πω ότι δεν ήταν λίγες και οι φορές που σκεφτήκαμε να εγκαταλείψουμε την όλη ιδέα. Mετά ήταν και η αίσθηση ενοχών που νιώθαμε απέναντι στους εαυτούς μας, όταν συνειδητοποιούσαμε ότι είχε περάσει πολύς χρόνος χωρίς να έχουμε έστω κάτι ηχογραφημένο για να βγει προς τα έξω. Έτσι, λοιπόν, ηχογραφήσαμε στο σπίτι του Γιώργου ένα demo το 2022 για να δούμε τις αντιδράσεις του κόσμου. Αυτές ήταν πολύ θετικές και μας έδωσαν δύναμη να αποφασίσουμε πως δεν πρέπει να καθυστερήσουμε άλλο. Μετά από 8 χρόνια ήρθε τελικά η «κάθαρση» με την κυκλοφορία του δίσκου και εμείς να κλαίμε σαν μικρά παιδιά. Δεν ξέρω αν το funeral doom είναι το soundtrack του σήμερα (πιθανόν όχι), όμως σίγουρα είναι το ηχοτοπίο της ζωής μας μέχρι στιγμής.

Γ.Σ.: Η γέννηση ιδεών που αναφέρει και ο Νίκος, οι ιδέες καθαυτές είναι «παιδιά» προσωπικών μας σκέψεων και εμπειριών. «Παιδιά» όμως και της κοινωνίας που ζούμε, που θέλει να εκμεταλλεύεται τους ανθρώπους σωματικά και ψυχικά. Σκέφτηκε αλήθεια, ποτέ κανείς πως είναι να εκμεταλλεύονται το σώμα σου χωρίς να μπορείς να κάνεις κάτι για αυτό; Την ενδοοικογενειακή βία; Τη χαμένη αθωότητα όλων μας; Ο κόσμος τούτος θα ήταν καλύτερος αν απλώναμε το χέρι μας να προσφέρουμε  ή και να ζητήσουμε βοήθεια. Το «σήμερα» λοιπόν είναι ο μόνος παράγοντας που μας έκανε να δημιουργήσουμε μουσική, το soundtrack του σήμερα για εμάς.

Υπάρχουν συναυλιακές βλέψεις; Θα ήταν πολύ δυνατή εμπειρία να αποδοθεί ζωντανά αυτό το υλικό.

N: Ξεκινήσαμε το σχήμα με καθαρά studio βλέψεις και καμία συναυλιακή επιθυμία, καθώς από την αρχή αυτού του «ταξιδιού» πιστεύαμε ότι τη μουσική μας θα την απολάμβανε κανείς καλύτερα στην ηρεμία του σπιτιού του, με τα φώτα χαμηλά και ίσως ένα ποτήρι κρασί. Στην πράξη κιόλας ήμασταν μόνο δύο, οπότε μια λάιβ εμφάνιση φάνταζε αρκετά δύσκολο επίτευγμα. Στην πορεία έγινε συνοδοιπόρος και ο άλλος Γιώργος της παρέας (μπάσο), οπότε ακόμα μας λείπουν 2-3 άτομα. Για να είμαστε ειλικρινείς θα επιθυμούσαμε -έστω μια φορά- να μπορούσαμε να παίξουμε ζωντανά το «Condescending» και αν υπάρξουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις θα το επιχειρήσουμε.

Γ.Σ.: Ευχαριστούμε για αυτή την εκ των προτέρων άποψη, η αλήθεια είναι πως κι εμείς αυτό πιστεύουμε. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να παρουσιάσουμε το υλικό με την προσθήκη και των υπόλοιπων ανθρώπων που χρειάζεται αυτό το εγχείρημα, όμως πάντα αυτό το γκρουπ θα έχει έναν καθορισμένο κεντρικό πυρήνα. Ελπίζουμε, αν και όταν αυτό ποτέ γίνει, να είναι κάτι πραγματικά φανταστικό σε ήχο και θέαμα, δε θα θέλαμε κάτι λιγότερο.

Ευχαριστούμε πολύ παιδιά. Κλείστε όπως επιθυμείτε.

Εμείς ευχαριστούμε πολύ για το βήμα που μας δώσατε. Όπως επίσης θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε πολύ τις δύο εταιρείες Hypaethral Records και ΤheseHandsMelt που πίστεψαν σε εμάς από το πρώτο άκουσμα και μας έδωσαν την ευκαιρία να κάνουμε το όνειρό μας πραγματικότητα, κυκλοφορώντας από κοινού το «Condescending» σε όλο τον κόσμο. Θα είμαστε η φωνή των καταπιεσμένων. Όσων νομίζουν πως δεν έχουν δική τους και δε μπορούν να τη βρουν. Όλων εκείνων που συγκαταβατικά και καταδεκτικά διανύουν τη ζωή τους μην έχοντας το κουράγιο να φωνάξουν.